Men decide far more problems by hate, love, lust, rage, sorrow, joy, hope, fear, illusion, or some other inward emotion, than by reality, authority, any legal standard, judicial precedent, or statute.

οι άνθρωποι αποφασίζουν πολύ περισσότερα προβλήματα με το μίσος, την αγάπη, τη σφοδρή επιθυμία, την οργή, τη θλίψη, τη χαρά, την ελπίδα, τον φόβο, την ψευδαίσθηση ή κάποια άλλη εσωτερική συγκίνηση παρά από την πραγματικότητα, την εξουσία, οποιοδήποτε νομικό πρότυπο, δικαστικό προηγούμενο ή καταστατικό.