I decline to accept the end of man. It is easy enough to say that man is immortal simply because he will endure: that when the last ding-dong of doom has clanged and faded from the last worthless rock hanging tideless in the last red and dying evening, that even then there will still be one more sound: that of his puny inexhaustible voice, still talking. I refuse to accept this. I believe that man will not merely endure: he will prevail. He is immortal, not because he alone among creatures has an inexhaustible voice, but because he has a soul, a spirit capable of compassion and sacrifice and endurance. The poets, the writers, duty is to write about these things. It is his privilege to help man endure by lifting his heart, by reminding him of the courage and honor and hope and pride and compassion and pity and sacrifice which have been the glory of his past. The poets voice need not merely be the record of man, it can be one of the props, the pillars to help him endure and prevail.

ik weiger het einde van de mens te accepteren. het is gemakkelijk genoeg om te zeggen dat de mens onsterfelijk is, simpelweg omdat hij zal volharden: dat wanneer de laatste ding-dong van de ondergang is geklonken en vervaagd van de laatste waardeloze rots die tideless hangt in de laatste rode en stervende avond, dat zelfs dan er nog steeds wees nog een geluid: dat van zijn nietige onuitputtelijke stem, nog steeds pratend. ik weiger dit te accepteren. ik geloof dat de mens niet alleen zal volharden: hij zal zegevieren. hij is onsterfelijk, niet omdat hij alleen onder de schepselen een onuitputtelijke stem heeft, maar omdat hij een ziel heeft, een geest die in staat is tot mededogen en opoffering en volharding. de dichters, de schrijvers, het is de plicht om over deze dingen te schrijven. het is zijn voorrecht de mens te helpen volharden door zijn hart op te heffen, door hem te herinneren aan de moed en eer en hoop en trots en mededogen en medelijden en opoffering die de glorie van zijn verleden zijn geweest. de stem van de dichters hoeft niet alleen het getuigenis van de mens te zijn, het kan een van de rekwisieten zijn, de pilaren die hem helpen te volharden en te zegevieren.