Breathes there the man, with soul so dead,Who never to himself hath said,This is my own, my native land!Whose heart hath neer within him burnd,As home his footsteps he hath turnd,From wandering on a foreign strand!

respire là l'homme, avec une âme si morte, qui ne s'est jamais dit, c'est le mien, ma terre natale! dont le cœur n'a jamais brûlé en lui, comme chez lui il a tourné ses pas, d'errer sur un brin étranger!

respira lì l'uomo, con un'anima così morta, che non ha mai detto a se stesso, questa è la mia, la mia terra natia, il cui cuore è più puro dentro di lui, come i suoi passi che ha girato, da vagare su un filo straniero!

자기 자신에게 결코 말하지 않은 영혼이 죽은 사람이 그곳에서 숨을 쉬어 라. 이것은 내 자신의 고향 인 내 땅이다!

puster der mannen, med en så død sjel, som aldri for seg selv har sagt: Dette er mitt eget, mitt hjemland! hvis hjerte har bor i seg, som hjemmet hans fotspor han har valt, fra å vandre på en fremmed strand!

orada, ruhu öylesine ölü olan, kendi kendine asla dedi ki, burası benim vatanım!

وہاں آدمی کو سانس لے جاتا ہے، روح کے ساتھ مرنے والا، جس نے خود کو کبھی نہیں کہا ہے، یہ میرا اپنا، میرا ملک ہے، جس کا دل اس کے اندر ناراض ہو جاتا ہے، اس کے گھروں کی طرح اس کے پاس ایک غیر ملکی بھوک لگی ہے.